از آنجایی که چنین واحدهایی برای نصب آسانسور هزینه قابل توجهی را در نظر می گیرند، طراحی، نصب و نگهداری آنها برای عملیات ساختمان و ایمنی عمومی، امری ضروری است. به همین جهت در این مقاله سعی می شود تا راهنمایی مناسب و کارگشایی جهت طراحی، خرید یا تعمیر آسانسور در اختیار کاربران گذاشته شود.
آسانسور چیست؟
فکر نمی کنم به صورت عامیانه احتیاجی به تعریف آسانسور باشد؛ اما بد نیست با تعریفی که دانشگاه کمبریج از آسانسور داشته است، آشنا شوید. دیکشنری آنلاین دانشگاه کمبریج در تعریف آسانسور در سایت خود آورده است: «قطعه ای از تجهیزات، معمولا به شکل یک اتاق کوچک که افراد یا کالاها را مستقیماً در ساختمان های بلند، بالا و پایین می برد.» و در تعریفی دیگر آورده است: «یک اتاق کوچک در یک ساختمان بلند که افراد یا کالاها را به سطوح مختلف ساختمان بالا و پایین می برد.
آشنایی با تاریخچه مختصری از آسانسور
در تاریخچه آسانسور گفته می شود که اولین آن توسط ارشمیدس، ۲۳۶ سال قبل از میلاد ساخته شده که نیروی آن توسط حیوانات تأمین می شده است. تا اینکه در سال ۱۷۴۳ میلادی به دستور لویی شانزدهم، در کاخ ورسای، یک آسانسور ابتدایی با نام «صندلی پرنده» طراحی و نصب گردید. جالب است بدانید در سال ۱۸۷۵ در فروشگاه بزرگی در نیویورک، آسانسوری طراحی، نصب و به بهره برداری رسید؛ اما تنها با گذشت سه سال متوقف شد زیرا مردم از پذیرش آن خودداری کرده و همچنان از پله ها استفاده می کردند. در اواسط قرن نوزدهم میلادی منبع انرژی آسانسورها، بخار آب بودند و به مرور زمان این آسانسورها تکمیل شده و به آسانسورهای امروزی تبدیل شدند.
در سال ۱۸۸۰ اولین آسانسور برقی اختراع شد، در آلمان و توسط فردی به نام «ورنر فون سیمنر» ساخته و نصب گردید. این آسانسورها نسبت به آسانسورهای پیشین، دیگ های بخار با سرعت بالاتر و قابلیت حمل بار سنگین تری داشتند. از دیگر پیشرفت هایی که از گذشته تا این زمان در آسانسورسازی به وجود آمده، می توان به استفاده از شاسی برای آسانسور و انواع درب های اتوماتیک اشاره کرد.
تاریخچه ورود آسانسور به ایران
بعد از سیر تحولی که آسانسور داشت، نوبت نصب در ساختمان های مسکونی و سازمان ها رسید. در طی سفری که ناصرالدین شاه به فرنگ داشت، آسانسورها نظر ناصرالدین شاه را به خود جلب کردند. پس از بازگشت به ایران، اولین آسانسور در کاخ گلستان نصب شد و در زمان احمد شاه نیز آسانسوری در پالایشگاه آبادان نصب گردید که متاسفانه در حال حاضر اثری از این آسانسورها باقی نمانده است. آسانسورها به دلیل آسایشی که برای انسان ها فراهم می کنند، در ایران نیز با استقبال خوبی رو به رو شدند و کم کم به صنعت پررونقی مبدل گشت و زمان صنعتی شدن آسانسور در ایران را می توان به ۸۰ سال پیش نسبت داد.
در ابتدا به دلیل اینکه صنعت جدیدی وارد کشور شده بود، برای نصب آسانسورها از متخصصین خارجی استفاده می شد؛ اما با گذشت زمان و با گسترش استفاده از آسانسور، نیاز به داشتن نیروی متخصص نصب بومی احساس شد و همین خود، بستر اشتغال زایی برای جوانان ایجاد کرد و با ورود دانش نصب و تعمیرات آسانسورها، شرکت هایی به انجام این امور مشغول شدند. تا اینکه در سال ۱۳۴۵ اولین کارگاه تولیدی قطعات آسانسور، درب و کابین در ایران تأسیس شد.
